Η αιτιοπαθογένεια της νόσου θεωρείται πως οφείλεται σε γενικές εκφυλιστικές αλλοιώσεις της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως υπάρχει μια υπερβολική λόρδωση με αποτέλεσμα την μηχανική πίεση των μεσάκανθιων συνδέσμων με επακόλουθο την εκφύλισή τους. Έτσι, οι διπλανές ακανθώδεις αποφύσεις έρχονται σε επαφή και κατά τη διάρκεια επαναλαμβανόμενων κινήσεων διάτμησης υπάρχει περαιτέρω φλεγμονώδης αντίδραση αυτών. Επιπλέον, αυτές οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις διάτμησης των ακανθωδών αποφύσεων οδηγεί σε επιπλέον αρχιτεκτονική παραμόρφωση των αποφύσεων και των μεταξύ τους συνδέσμων, που μπορεί να φτάσει μέχρις σχηματισμού κύστεων στις αντιτιθέμενες επιφάνειες και οστεοφυτικών γεφύρων. Οι παθοφυσιολογικές αλλαγές στη νόσο Baastrup στις περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν σε συνδυασμό με άλλες εκφυλιστικές αλλοιώσεις, όπως η απώλεια ύψους του δίσκου, η σπονδυλολίσθηση και η σπονδύλωση με σχηματισμό οστεοφύτων. Ωστόσο, στη βιβλιογραφία υπάρχουν αναφορές ασθενών με νόσου Baastrup απουσία των προαναφερθέντων παραγόντων.
Η νόσος Baastrup επηρεάζει συνήθως την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και συνηθέστερα στο διάστημα Ο4Ο5. Όσον αφορά την συχνότητα της νόσου Baastrup του, οι μελέτες δείχνουν μια αύξηση με την ηλικία με μεγαλύτερη παρουσία στις ηλικίες άνω των 70 και καμία προτίμηση μεταξύ των φύλων.
Οι ενδεδειγμένες θεραπείες περιλαμβάνουν την μακροχρόνια συντηρητική αντιμετώπιση με την χρήσ αναλγητικών και μη στεροειδών αντι-φλεγμονωδών φαρμάκων, την διαδερμική διηθήση με μακράς δράσης κορτικοστεροειδή σε συνδυασμό με τοπικό αναισθητικό ή τις ριζικές χειρουργικές θεραπείες, όπως μερική ή ολική εκτομή των προσβεβλημένων ακανθωδών αποφύσεων. Η χειρουργική επέμβαση δεν παρέχει πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα που διεξήχθη σε ασθενείς της νόσου του Baastrup, οι ερευνητές αποκάλυψαν ότι μόνο 11 ασθενείς από τους 64 ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με τη χειρουργική επέμβαση, ενώ οι υπόλοιποι 53 είχαν αναπτύξει πόνο και πάλι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό μπορεί να οφείλεται ότι η βασική αιτία αυτής της κατάστασης μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή. Για παράδειγμα, ο πόνος της νόσου Baastrup που προκαλείται από οσφυϊκή σπονδύλωση δεν απαλλάσσεται από τη χειρουργική επέμβαση.
Η φυσικοθεραπεία θεωρείται ως ένα σημαντικό πρωτόκολλο θεραπείας για τη νόσο του Baastrup καθώς αυτή βοηθά στην ανάκτηση της ελαστικότητας των παρασπονδυλικών μυών και στην αύξηση της αντοχής τους. Βελτιώνει επίσης τις νευρομυϊκές ζημίες που προκαλούνται από τη νόσο.
