Αιμαγγειοπερικύτωμα.

Τα μηνιγγικά αιμαγγειοπερικυτώματα είναι σπάνιοι όγκοι των μηνίγγων, που συνηθέστερα παρουσιάζονται ως μεγάλοι και τοπικά επιθετικοί όγκοι της σκληράς μήνιγγας, συχνά επεκτεινόμενοι μέσα από το θόλο του κρανίου. Είναι δύσκολο να διακριθούν από τα πολύ πιο κοινά μηνιγγιώματα, αλλά αντιμετωπίζονται παρομοίως όπως τα μηνιγγιώματα με χειρουργική εκτομή, ακολουθόμενη όμως από ακτινοθεραπεία για να μειωθεί ο κίνδυνος υποτροπής, η οποία είναι σχετικά υψηλή. Τα αιμαγγειοπερικυτώματα αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% όλων των ενδοκρανιακών όγκων. Συνήθως συναντώνται σε νεότερους ενήλικες από ότι τα μηνιγγιώματα (30-40 ετών) με έως και το 10% αυτών να αφορούν παιδιά. Υπάρχει μια ελαφρά  πρόκριση στο αρσενικό φύλο (M:F 1,4:1). Είναι πιο επιθετικά από τα μηνιγγιώματα, έχουν μια υψηλότερη συχνότητα υποτροπών, και θεωρούνται όγκοι βαθμού II στην κατάταξη του ΠΟΥ (σε αντίθεση με τα μηνιγγιώματα που είναι βαθμού Ι).  Το αναπλαστικό αιμαγγειοπερικύτωμα είναι όμως βαθμού III, και έχει μια τάση να δίνει συστηματικές μεταστάσεις.